خنده

باغ خندان ز گل خندان است

خنده آئین خردمندان است

 

خنده هر چند که از جد دور است

جد پیوسته نه از مقدور است

 

دل شود رنجه زجد شام و صباح

میکند اصلاح مزاجش به مزاح

 

جد بود پا به سفر فرسودن

هزل یک لحظه به راه آسودن

 

لیک  نه که از دود دروغ

برد از چهره ی قدر تو فروغ

 

تخم کین در دل دانا کارد

خیو خجلت به جبین ها آرد

 

شو زفیاض خرد تلقین جوی

راست گو لیک خوش و شیرین گو